Vreemdelingendienst
Blijf op de hoogte en volg Wilrieke
05 Januari 2016 | Suriname, Paramaribo
Hoi!
Bij het aanvragen van ons visum werd ons gezegd dat we bij binnenkomst in Suriname 30 dagen de tijd hadden om ons te melden bij de vreemdelingendienst (soort immigratiedienst). Omdat we vandaag weinig te doen hadden, besloten we dat maar te doen. Vol goede moed stapten we in de taxi. Daar aangekomen bleek dat we geen korte broek en mouwloos shirt aan mochten. Laat dat nou nét zijn wat wij aanhadden beiden. We hebben ze uitgelegd dat we hiervan niet op de hoogte waren en dat we ver hadden gereden (duurde ook erg lang want in de binnenstad was het erg druk!). We mochten toch wel ons melden binnen, op voorwaarde dat we de volgende keer rekening houden met de kledingvoorschriften. Toen we bij de balie stonden, moesten we ons retourticket aanreiken. We hebben alleen een eticket, die wilden we laten zien op de telefoon. Dit mocht niet, het moest zwart op wit afgedrukt worden. Stonden we met ons goede gedrag en een korte broek. Gelukkig konden we naar de Hermitage mall (winkelcentrum ca. kilometer verder op) lopen om daar ons eticket af te laten drukken en vervolgens weer terug. We waren zelfs voor twee uur (sluitingstijd) weer terug bij de vreemdelingendienst. Deze keer was wel alles prima en ons paspoort met visum en ticket werden nagekeken. Na ongeveer een half uur werd ik omgeroepen en kon ik mijn paspoort met stempel ophalen. Helaas was Vivian pas later aan de beurt, hierdoor moesten we nog even wachten. Terwijl we aan het wachten waren, kwamen er nog 3 studenten binnen (de enige blanken daar samen met ons). We hebben met ze gekletst en zij volgen alle drie een opleiding tot verpleger/verpleegster. Toen Vivian en zij hun paspoort met stempel hadden opgehaald zijn we met z'n allen naar de Hermitage Mall gelopen (derde keer voor Vivian en mij) en hebben we daar wat gegeten en even in wat winkels gekeken. Vivian en ik hebben beiden een Surinaamse simkaart gekocht voor in de telefoon. Nu kunnen we de taxi bellen, zonder dat het ons heel veel kost. Op de terugweg van de Hermitage mall hebben we ons af laten zetten bij het kantoor van Suforyou. Daar konden we onze fietsen ophalen en nu zijn wij ook in het trotse bezit van een fiets. Morgen gaan we ons melden bij het RKBO en kennis maken op de stageschool. Ik ben heel benieuwd!
Bij het aanvragen van ons visum werd ons gezegd dat we bij binnenkomst in Suriname 30 dagen de tijd hadden om ons te melden bij de vreemdelingendienst (soort immigratiedienst). Omdat we vandaag weinig te doen hadden, besloten we dat maar te doen. Vol goede moed stapten we in de taxi. Daar aangekomen bleek dat we geen korte broek en mouwloos shirt aan mochten. Laat dat nou nét zijn wat wij aanhadden beiden. We hebben ze uitgelegd dat we hiervan niet op de hoogte waren en dat we ver hadden gereden (duurde ook erg lang want in de binnenstad was het erg druk!). We mochten toch wel ons melden binnen, op voorwaarde dat we de volgende keer rekening houden met de kledingvoorschriften. Toen we bij de balie stonden, moesten we ons retourticket aanreiken. We hebben alleen een eticket, die wilden we laten zien op de telefoon. Dit mocht niet, het moest zwart op wit afgedrukt worden. Stonden we met ons goede gedrag en een korte broek. Gelukkig konden we naar de Hermitage mall (winkelcentrum ca. kilometer verder op) lopen om daar ons eticket af te laten drukken en vervolgens weer terug. We waren zelfs voor twee uur (sluitingstijd) weer terug bij de vreemdelingendienst. Deze keer was wel alles prima en ons paspoort met visum en ticket werden nagekeken. Na ongeveer een half uur werd ik omgeroepen en kon ik mijn paspoort met stempel ophalen. Helaas was Vivian pas later aan de beurt, hierdoor moesten we nog even wachten. Terwijl we aan het wachten waren, kwamen er nog 3 studenten binnen (de enige blanken daar samen met ons). We hebben met ze gekletst en zij volgen alle drie een opleiding tot verpleger/verpleegster. Toen Vivian en zij hun paspoort met stempel hadden opgehaald zijn we met z'n allen naar de Hermitage Mall gelopen (derde keer voor Vivian en mij) en hebben we daar wat gegeten en even in wat winkels gekeken. Vivian en ik hebben beiden een Surinaamse simkaart gekocht voor in de telefoon. Nu kunnen we de taxi bellen, zonder dat het ons heel veel kost. Op de terugweg van de Hermitage mall hebben we ons af laten zetten bij het kantoor van Suforyou. Daar konden we onze fietsen ophalen en nu zijn wij ook in het trotse bezit van een fiets. Morgen gaan we ons melden bij het RKBO en kennis maken op de stageschool. Ik ben heel benieuwd!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
