Bootje varen

Vandaag zijn Vivian en ik met een bootje de Suriname rivier overgestoken. Aan de andere kant van de rivier was in eerste instantie weinig te doen, maar later hoorden we dat we ons hier kunnen melden voor een taxi naar plantages en andere uitstapjes richting het binnenland. We hebben even rondgewandeld en werden ontzettend aangestaard en nageroepen door de lokale mannen. Zo erg heb ik het in het centrum van Paramaribo nog niet gehad. Het meest irritante is een soort kusgeluidje waarmee ze hopen dat je omkijkt zodat ze je aan kunnen spreken. Super irritant. Het "Hallo" en "hoe gaat het" is te overzien. Gauw antwoord geven en snel doorlopen. Onderweg op de boot kwamen we een gezonken schip tegen uit de tweede wereldoorlog. Vroeger (toen het schip net gezonken was) konden de kinderen nog spelen op het schip. Inmiddels is het schip zo ver gezonken, dat hij doormidden is gebroken.
Na ons boottochtje hebben we nog even gewinkeld in de stad. Nog een verse mango smoothie gedronken op een terrasje aan het water en toen lekker naar huis om te eten met de huisgenootjes (: